بردیا جوجه ی مامان

تو را دارم ای گل جهان با من است تو تا با منی جان ,جان با من است چو می تابد از دور پیشانی ات کران تا کران آسمان با من است   نمی دونم بچه ها همشون تو این سن اینطوری می شن یا فقط آقا بردیای ما تا این حد ددری تشریف دارن.البته بردیا جون یه جورایی از بدو تولد عاشق بیرون رفتن بودن , که به عقیده ی  آقای پدر از من به ارث برده . خــــــــخخخخ هر وقت بیرون میریم جیگر خان از خوشحالی بال درمیاره فقط هم دوست داره خودش راه بره نه دستشو بگیریم  نه بغلش کنیم . بعد از برگشتن به خونه یک ساعت بعد میره کفشاشو میاره میده به من میگه د در تا حدی که وقتی میریم خونه ی بابا جون اینا چون میدونه اونا حیاط دارن...